sosan20019
02-03-2016, 09:53 AM
در حال حاضر تبلیغات تلویزیون شهری از نظر جذب مخاطب، جذابیت، بوجود آوردن تنوع محیطی، بدون ایجاد مواد آلاینده زیست محیطی، هزینه‌ای خیلی کمی به نسبت با تلویزیون و سایر مدیاهای تصویری دارد و یکی از مناسب‌ترین شیوه‌های تبلیغاتی در سراسر جهان شمرده می‌شود.
در کشور ایران نیز بعد از خاتمه جنگ تحمیلی و با تغییرات صورت گرفته در بازار مصرفِ انواع کالاهای مصرفی و غیر ضروری و کالاهای تجملاتی، تبلیغات به منزله رکن محکم تولید کنندگان کوچک و بزرگ در آمد. در این بین و با پیشرفت گونه‌های مختلف تبلیغات چاپی، پخشی و محیط خارجی، تابلوهای تبلیغاتی نیز رونقی دوباره و سریع یافت.
اولین تابلوهای تبلیغاتی تلویزیون شهری
در ایران به صورت مکانیکی به کار گرفته می‌شدند و به قدری از لحاظ تعداد و تنوع محدود بودند که آینده‌ای برای آن‌ها نمی‌توانستیم تصور کنیم اما با تغییر فناوری، صورت تابلوهای تبلیغاتی تلویزیون شهری هم عوض شد، تابلوهای قدیمی که معمولا با تکنیک عکاسی یا نقاشی روی بوم اجرا می‌شدند با وارد شدن گونه‌های مختلف پرینت‌های عریض و دراز و حضور بنر و فلکس رفته رفته تغییر ظاهری دادند.
خلاقیت طراحان تبلیغات شهری و ضرورت بهره گیری بهبود یافته از اماکن و زمان‌های محدود، باعث بوجود آمدن گونه‌های نوینی از این مدیاهای تاثیرگذار شد.
تابلوهای گردان، چند وجهی و بعد از آن‌ها تابلو روان‌های led، تصویری و غیره محیط شهری را به کل متحول کرد.
حضور گونه‌های مختلف کالاهای داخلی و خارجی در میدان‌های اصلی شهر‌ها، بزرگراه‌ها، محل‌های عبور عابران، استادیوم‌های ورزشی و غیره در عین حال که خدمات اطلاع رسانی را بدون آلایندگی بر مردم ارائه می‌داد، باعث به وجود آمدن شغل‌ها و کارآفرینی بزرگی و وارد شدن میلیارد‌ها ریال سرمایه خارجی و گردش مالی حدودا به همین مقدار در درون گشت.
موقعیت قانونی تبلیغات تلویزیون شهری در ایران:
براساس ماده ۱ و ۳ قانون تبلیغات مصوب سال ۵۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور، تنها نهادهای مجاز به تبلیغات در ایران، کانون‌های آگهی و تبلیغاتی می‌باشند که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز فعالیت دریافت کرده باشند.
تبلیغات محیطی یا تبلیغات تلویزیون شهری :
به این نوع تبلیغات در شکل عمومی و کلی، «تبلیغات فضای خارجی» یا «تبلیغات فضای باز» می‌گویند که شامل گونه‌های مختلف تابلو آگهی‌های معابر، پل‌ها، تابلوهای بزرگراه‌ها (به هر اندازه و از هر متریال و تکنیک)، اتوبوس‌ها، میادین ورزشی و غیره میباشد. کلمه اصطلاحی که برای این نوع تبلیغات در ایران (در قوانین، بخشنامه‌ها، استعلام‌ها و غیره استفاده می‌شود عبارت است از «تبلیغات شهری».
بر پایه این قانون، تنها مجریان صلاحیت دار تبلیغات شهری در کشور همین نهاد‌ها می‌باشند. (این توضیح لازم میباشد که در شرایط کنونی مجوز کانون‌ها تنها به صورت استانی و با محدودهٔ فعالیت استان صادر کننده مجوز اعتبار دارد) البته در تبلیغات تلویزیون شهری، الزامات قانونی دیگری هم از سوی شهرداری‌ها و معاونت‌های خدمات شهری و فضای سبز تدوین می‌گردد و به اجرا در می‌آید که کانون‌های مجری تبلیغات شهری ملزم به اجرای آن نیز می‌باشند.
به کارگیری از این سازه‌ها که حدودا در مبدا یا در اواسط همه خیابان‌های تهران تعبیه گشته‌اند با نظارت سازمان زیباسازی شهرداری تهران اجرا شده است. اندازه پیش فرض این تابلو‌ها ۳ در ۴ عمودی میباشد و در مواردی سایز ۲ در ۳ عمودی هم وجود دارند.
در کشور ایران نیز بعد از خاتمه جنگ تحمیلی و با تغییرات صورت گرفته در بازار مصرفِ انواع کالاهای مصرفی و غیر ضروری و کالاهای تجملاتی، تبلیغات به منزله رکن محکم تولید کنندگان کوچک و بزرگ در آمد. در این بین و با پیشرفت گونه‌های مختلف تبلیغات چاپی، پخشی و محیط خارجی، تابلوهای تبلیغاتی نیز رونقی دوباره و سریع یافت.
اولین تابلوهای تبلیغاتی تلویزیون شهری
در ایران به صورت مکانیکی به کار گرفته می‌شدند و به قدری از لحاظ تعداد و تنوع محدود بودند که آینده‌ای برای آن‌ها نمی‌توانستیم تصور کنیم اما با تغییر فناوری، صورت تابلوهای تبلیغاتی تلویزیون شهری هم عوض شد، تابلوهای قدیمی که معمولا با تکنیک عکاسی یا نقاشی روی بوم اجرا می‌شدند با وارد شدن گونه‌های مختلف پرینت‌های عریض و دراز و حضور بنر و فلکس رفته رفته تغییر ظاهری دادند.
خلاقیت طراحان تبلیغات شهری و ضرورت بهره گیری بهبود یافته از اماکن و زمان‌های محدود، باعث بوجود آمدن گونه‌های نوینی از این مدیاهای تاثیرگذار شد.
تابلوهای گردان، چند وجهی و بعد از آن‌ها تابلو روان‌های led، تصویری و غیره محیط شهری را به کل متحول کرد.
حضور گونه‌های مختلف کالاهای داخلی و خارجی در میدان‌های اصلی شهر‌ها، بزرگراه‌ها، محل‌های عبور عابران، استادیوم‌های ورزشی و غیره در عین حال که خدمات اطلاع رسانی را بدون آلایندگی بر مردم ارائه می‌داد، باعث به وجود آمدن شغل‌ها و کارآفرینی بزرگی و وارد شدن میلیارد‌ها ریال سرمایه خارجی و گردش مالی حدودا به همین مقدار در درون گشت.
موقعیت قانونی تبلیغات تلویزیون شهری در ایران:
براساس ماده ۱ و ۳ قانون تبلیغات مصوب سال ۵۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور، تنها نهادهای مجاز به تبلیغات در ایران، کانون‌های آگهی و تبلیغاتی می‌باشند که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز فعالیت دریافت کرده باشند.
تبلیغات محیطی یا تبلیغات تلویزیون شهری :
به این نوع تبلیغات در شکل عمومی و کلی، «تبلیغات فضای خارجی» یا «تبلیغات فضای باز» می‌گویند که شامل گونه‌های مختلف تابلو آگهی‌های معابر، پل‌ها، تابلوهای بزرگراه‌ها (به هر اندازه و از هر متریال و تکنیک)، اتوبوس‌ها، میادین ورزشی و غیره میباشد. کلمه اصطلاحی که برای این نوع تبلیغات در ایران (در قوانین، بخشنامه‌ها، استعلام‌ها و غیره استفاده می‌شود عبارت است از «تبلیغات شهری».
بر پایه این قانون، تنها مجریان صلاحیت دار تبلیغات شهری در کشور همین نهاد‌ها می‌باشند. (این توضیح لازم میباشد که در شرایط کنونی مجوز کانون‌ها تنها به صورت استانی و با محدودهٔ فعالیت استان صادر کننده مجوز اعتبار دارد) البته در تبلیغات تلویزیون شهری، الزامات قانونی دیگری هم از سوی شهرداری‌ها و معاونت‌های خدمات شهری و فضای سبز تدوین می‌گردد و به اجرا در می‌آید که کانون‌های مجری تبلیغات شهری ملزم به اجرای آن نیز می‌باشند.
به کارگیری از این سازه‌ها که حدودا در مبدا یا در اواسط همه خیابان‌های تهران تعبیه گشته‌اند با نظارت سازمان زیباسازی شهرداری تهران اجرا شده است. اندازه پیش فرض این تابلو‌ها ۳ در ۴ عمودی میباشد و در مواردی سایز ۲ در ۳ عمودی هم وجود دارند.