باری سوار گرده مردم نکرده ایم
خود را به نعمتی گذرا گم نکرده ایم
گر درتنور دست تهی پیش برده ایم
یک جو طمع به حرمت گندم نکرده ایم
دریای شوربخت وصبوریم سال هاست
طوفان چشیده ایم وتلاطم نکرده ایم
جنگل گواه باش اگر خانه سرد بود
یک شاخه از درخت توهیزم نکرده ایم
مارا به جرم آیینه بودن شکسته اند
زیرا به روی رنگ تبسم نکرده ایم...
سیاوش بابایی
