اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

نیســـــتے و بہار هـــــم بـــے تو
سوء تعبیـــــر یک زمستـــــان است


http://upload7.ir/imgs/2014-03/63286881293342903780.jpg

آدم گاهی چه دلگرم می شود

به یک ” نـــــــــــــــــــــــو ازش ” !

به یک ” آغـــــــــــــــــــــــ وش” …


http://8pic.ir/images/45451025917185832724.jpg

شده تا نيمه ي شب در بزني ، وا نکنند؟

يا دري را شده با سر بزني ، وا نکنند؟!

پشت در ، بيد بلرزي و به جايي برسي

که تهِ فاجعه پرپر بزني ، وا نکنند؟!

روي يک پله ، درِ خانه‌ي بي‌فرجامي

بتپي، قلب کبوتر بزني ، وا نکنند؟!

تو بداني که يکي هست که بي‌طاقت توست

باز تا طاقت آخر بزني ، وا نکنند؟!

خنده‌اي کردم و گفتم : دل من! گريه نکن

تو اگر صد شب ديگر بزني ، وا نکنند!

اين در بسته ، عزيز دل من! بسته به توست

شده باور کني و در بزني ، وا نکنند؟!

​

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید مگر مساحت رنج مرا حساب کنید
محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید
خطوط منحنی خنده را خراب کنید
طنین نام مرا موریانه خواهد خورد
مرا به نام دگر غیر از این خطاب کنید
دگر به منطق منسوخ مرگ می خندم
مگر به شیوه ی دیگر مرا مجاب کنید
در انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم
مرا به هرم نفسهای عشق آب کنید
مگر سماجت پولادی سکوت مرا
درون کوره ی فریاد خود مذاب کنید
بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
اگر که متن سکوت مرا کتاب کنید

برايِ زيستن دو قلب لازم است قلبي برايِ من
قلبي برايِ انساني كه من مي خواهم
تا انسان را در كنارِ خود حس كنم
انساني در كنارم
آيينه اي در كنارم
تا در او بخندم
تا در او بگريم

ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺭﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺖ ﺩﻟﭽﺴﺐ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻪ !