موکول کردن کار امروز به فردا ممنوع!!!!!!!

[mohammad]

به نام خدا

با سلام خدمت دوستان عزیز! حالا دانشجو یا غیر دانشجو

موکول کردن کار امروز به فردا ممنوع. چرا؟همه می دونید که تازه انتخاب واحد شروع شده و شما می خواهید درس خود را شروع کنید و می گویید از فردا دیگر شروع می کنم! از شنبه این هفته شروع می کنم. ولی آیا می شود؟!!!! آری یا خیر . اگر می شود که هیچی بروید سر کارتان ولی اگر نمی شود این مطلب را خوب بخونید حالا نه تو درس خوندن تو کارهای دیگر.


کار امروز را به فردا مسپار!

آیا شما هم جزو افرادی هستید که کار امروز را به فردا موکول میکنید؟ اگه اینطوره مطلب زیر را بخونید:به تعویق انداختن سه دلیل اساسی دارد :
۱- ما معمولا کاری را به تعویق میندازیم که دوست نداریم, یا کاری که به هر نحوی ما رو ناراحت میکنه. در واقع کارهایی که در زندگی ترجیح میدیم نکنیم ولی باید انجام بدیم. ما طاقت احساس های منفی را نداریم. الان می خواهیم احساس خوب داشته باشیم. بنابراین با به تعویق انداختن این کار, میخواهیم به اون حس خوب برسیم. شاید هم در کوتاه مدت به این حس برسیم ولی در درازمدت به خودمون صدمه زدیم, صدمه ای دردناک .
۲- به تعویق میندازیم چون انگیزه و هدفمون از این کار ضعیف یا مبهمه. ما احساس نمیکنیم که واقعا میخواهیم این کار را انجام بدهیم بنابراین میگیم “بعدا انجام میدم”. در برابر هدفی که به دقت مشخص نشده نمیشه رفتار منظمی داشت .
۳- به راحتی حواسمون پرت میشه.به خودمون میگیم” یه دقیقه, ای میلم را چک کنم, یه سری به فیس بوک بزنم, این دستورالعمل را پیدا کنم, این وبلاگ را بخونم و… ما باید مراقب باشیم که کجا وقتمون را میگذاریم .
چیزی که حمایت میکنه از این مسامحه کاری” خود را گول زدنه”. ما دلمون نمیخواد الان انجامش بدیم, از طرف دیگه اگه انجام ندیم یه تنشی در ما بوجود میاد, پس شروع میکنیم به گول زدن خودمان. “فردا انجام بدم بهتره, حالا طوری نیست اگه عقب بیفته, الان تو مودش نیستم, حالا یه سر به ای میلم بزنم وقتی نمیگیره…” در واقع در اعماق وجودمون میدونیم اینها بهانه است و وقتی در این گول زدن موفق نمیشیم احساس گناه میکنیم .
همین حالا این خودفریبی را متوقف کنید.
حال چه باید کرد:
۱- یکی از آسانترین و موثرترین راهها اینه که” شروع کنیم”. هر جایی که علایم به تعویق انداختن را دیدیم, همین که احساس میکنیم بعدا انجام بدیم بهتره, فقط شروع کنیم. اون انتهای خط را نبینیم, تمرکزمون به همین پیشرفتهای کوچک باشه.همین که راه افتادیم بعدا میبینیم به اون بدی که فکر میکردیم نبوده. میگن ” کاری که شروع بشه کاری است که نصفش انجام شده”
۲- حالا چطوری این هدف و انگیزه را به برنامه موثر واقعی برای اجرا و عمل تبدیل کنیم؟اول باید اهداف را واضح و مشخص کنیم. از قبل بدونیم که درهر موقعیتی رفتار ما برای رسیدن به هدف مشخص چه خواهد بود. این تصمیم های قبلی به ما کمک میکنه که در محیط واقعی موفق تر عمل کنیم. بعد که در موقعیتش قرار گرفتیم دیگه فکر نمیکنیم فقط پاسخ میدهیم.
به خودتان بگویید که کی و کجا انجام خواهید داد.
۳- اما چیزهایی که حواسمون را پرت میکنه اونها را بشناسیم و از میان برداریم. مثلا اگه برای کارمون سر کامپیوتر هستیم فیس بوک را خاموش کنیم.این دشمنهای داخل خودتون را بشناسید تا حرکت کنید به سمت آنچه می خواهید .

دکتر فرناز عطائی-متخصص روانپزشکی

[leila22a]

من از اون دسته از آدمایی هستم که کار فردا رو به امروز میندازم...بعله ما یه همچین آدمی هستیم