مجسمه ی تمام قد امید باش برای دیگران
دلخور که میشوی، بغض که میکنی، تنها که میشوی، لحظه ی هجوم دردها، خویش را بغل کن.
بگذار درد ها برف باشند و تو گرمای دست کودکی بازیگوش
اگر در اقیانوس درد هایت گرفتار شدی،
لبخندی بزن تا در افق
همچو خورشید تا همیشه پیدا باشی.
بچگی را یادت هست؟
با قصه ای کوتاه از مادربزرگ، دلت خوش بود.
تنهایی ات را بغل کن و قصه ای برایش بگو از امید
نگذار چهره ات بی رنگ شود.
شاید مرده شوری از کنارت گذر کند و به زنده بودنت شک کند!
خواب خانه را سنگین نکن
کوی کنار کوچه را خلوت نکن
اصلا فرض که مردمان همه خوابند!
تو چشم بگشا.
زیستن را از نو تفسیر کن
عشق را در پریشانی سکوتت تفسیر کن
مسیر رفتنت را عوض کن
کفش های نو به پا کن
کوچه پس کوچه های عشق را کودکانه با کفش ها نو پا بزن,
سرت را رو به آسمان بگیر
که اگر بارانی آمد قطره ای هم از دستت نرود,
بگذار بگویند سر به هوایی,
تو سر به هوای او باش
به یاد بیاور که شاعر گفت:
زندگى موسیقى گنجشک هاست
زندگى باغ تماشاى خداست.
منبع :یک دوست
بگذار هرکس که دستت را گرفت از حجم نوازش لبریز شود.
انگار که تمام گل های دنیا را تو با دستانت چیده ای.
آوازی تازه بخوان.
نیازی نیست آوازت در دستگاه شور باشد,
همین که پرشور باشد کافیست.
بگذار به هرکس که نگاه کردی
چشمانت چون ستاره های آخر شب سو سو بزند و نور عشق در آن پیدا باشد.
بگذار همین که قاصدکی را فوت کردی.
عطر نفس هایت کولاک به پا کند.
مجسمه تمام قد امید باش برای دیگران.
به قلم :آزاده طوریان
درباره ما
پایگاه خبری دانشجویان پیام نور (پیام نورنا) در مهرماه سال 88 با هدف بهبود سطح دانش و کمک به دانشجویان پیام نور تاسیس گردید .پیام نورنا وابسته به هیچ نهادی نمی باشد و به صورت کاملا مستقل فعالیت می کند. تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران هستیم و مفتخریم که بزرگترین جامعه مجازی دانشجویان پیام نور در سطح اینترنت هستیم
ارسال پیام به مدیر سایت