ما و بهار...

[leila22a]

بهار با ما چه نسبتی دارد ؟


ما با بهار چه نسبتی داریم ؟


بهار می آید بهار آشنا ، بهار ساده ، بهار صمیمی .


بهار آشناست ، با هر چه از زمین می روید و رو به سوی آسمان بالا می رود .


بهار ساده است مثل برگ بید و بابونه .


بهار صمیمی است مثل چشمه و خورشید ، بهار بخشنده و بخشایشگر است مثل خدای بهار ، ما چرا اخلاق بهاری نداشته باشیم .

وقتی که تخلق به اخلاق بهار ، تخلق به اخلاق الله است « ما که جانشین خدا در زمین هستیم »


ما چرا سبز نشویم وقتی که درختان سبز می شوند .


ما چرا راه نیفتیم وقتی که رودها و بادها راه افتاده اند .


ما چرا گل ندهیم وقتی که خارهای بیابان گل می دهند .


ما چرا زمینی بمانیم وقتی که درختان با هزار انگشت به آسمان اشاره می کنند .


بهار می آید . سفره ای بزرگ می گسترد و بی دریغ همه را به مهمانی خویش می خواند .


برای او فرقی ندارد پرستو با زاغ ، برایش فرق نمی کند کبک وکبوتر کلاغ ، حتی جنگل باغچه و باغ .


بهار می آید و سفره مهربانی اش را پهن می کند و هر کس و هر چیز به قدر استعدادش از آن خوان نعمت بهره می گیرد ، حتی سنگها هم جان

می گیرند و محبت او را به زبان گلسنگها پاسخ می دهند .

آری همه وهمه با بهار شکوفه می زنند و می خندند و دل به امیدی سبز می بندند …


اما ما با بهار چه نسبتی داریم ؟


راستی ما با بهار چه نسبتی داریم ؟


زمین مرده با نفس بهار جان می گیرد ، ما با نفس کدامین بهار ، زندگی از سر می گیرم .


غنچه ها با بهار تبسم می کنند وگلها با او می خندند ، ما لب های کدام غنچه کوچک را به تبسم می گشائیم و گلهای کدام گلستان را به شادی

و شادکامی می خندانیم .

بهار عریانی درختان را به جامه های سبز می پوشاند ، ما قامت کدام نهال نیازمندی را به لباس نو آذین می بندیم ؟


چشمه های بهاری از قله ها پائین می آیند و با سرودی فروتن ، از ریشه ها حال می پرسند و آخر سر دل به دریا می سپارند ،

ما از قله کدام غرور فرود می آئیم و ریشه های آشنایی را به سلامی متواضع می نوازیم و دل به دریا دلان می سپاریم ؟

راستی ما با بهار چه نسبتی داریم ؟ ………


امید که با نزدیک شدن بهار با دلی به صفای بهار ، به سرسبزی ایمان خویش بکوشیم و چون ابرهای بهاری با مردم به مهربانی بجوشیم .